Nou ja… ok. Een griepje. Maar ja, een griepje kan voor mij nog best vervelend uitpakken, doordat ik geen milt meer heb, als gevolg van eh… mijn tour of duty in Vietnam. Of zoiets.

Je milt is -op zijn minst voor een deel- verantwoordelijk voor je weerstand. Doordat ik in 2002 een miltruptuur heb opgelopen, moet ik nu wel iets beter opletten bij griep en met name als daar koorts bij komt kijken.

Goed. Mijn huisarts heeft me meerdere keren op mijn sodemieter gegeven, omdat ik te laks ermee omging en naar zijn praktijk kwam, als ik weer eens last van de griep had. Zijn advies was namelijk om direct naar het ziekenhuis te gaan, om bloed te laten prikken.

Eerverleden week was het weer zover. De griep, of één van de vele varianten daarop, waarde weer rond en ik heb hem feilloos opgepikt en lag weer zwetend van de koorts op bed.

Dus ik ben naar (een dependance van) het ziekenhuis gegaan met de melding dat ik bloed wilde laten prikken. De boodschap van de dame achter de balie van de betreffende afdeling, stemde mij alles behalve hoopvol. “U hebt een formulier nodig om bloed te kunnen laten prikken. Wij kunnen u nu niet helpen. U moet terug naar de huisarts voor het formulier.” En ik maar denken dat er in een ziekenhuis geen ambtenaren werken…

Helaas. Nu was het altijd zo, dat ik doordeweeks tussen 8 en 9 uur ’s morgens op het inloopspreekuur kon komen. Echter is het sinds 1 januari 2015 zo, dat het inloopspreekuur afgeschaft is en een ieder dus gewoon een afspraak moet maken.

Ik zag de bui al hangen. En zou dus alsnog een afspraak moeten maken met weer de nodige vertraging tot gevolg.

Maar wat schetst mijn verbazing? Er is tegenwoordig ook op de praktijk een analyse apparaat aanwezig, waarmee de waarden van de afweerstoffen gemeten kunnen worden.

Gelukkig zag de assistente mijn frustratie en wist ze mij zelf tussen de wachtende patiënten door te helpen door bloed te prikken en het te analyseren.

Eind goed, al goed dus. De waarden in mijn bloed waren alleen wel weer slecht, waardoor ik nog anderhalve week in mijn bed kon liggen. Maar de nodige antibiotica hebben ervoor gezorgd, dat uiteindelijk alles weer goed is gekomen.