Ik zeg niks.
Gaan we weer…
Gleuvenhoofden!
Deze week is er in de nacht van 4 op 5 mei ingebroken in mijn auto. Uiteraard heb ik de mooiste auto van Nederland, maar dat wil nog niet zeggen dat een ander maar met zijn of haar poten eraan moet komen.
Wat hebben ze gedaan: ze hebben het slot gemold, door het op één of andere manier naar binnen te forceren/drukken. Ze hebben heel netjes mijn airbag aan de bestuurderskant gedemonteerd en mijn navigatiesysteem eruit gehaald. Erg jammer dit.
Op zich ben ik goed verzekerd en zal de verzekeringsmaatschappij alle schade wel dekken, maar het gezeik dat je ervan hebt, is niet tof.
Ik heb even overwogen om een alarmsysteem in te bouwen, om tenminste nog iets van een afschrikwekkend effect te hebben, maar dat scheelt me helemaal niks qua premiekosten. De verzekering betaalt me liever bij een volgende schade weer alles uit, dan dat de premie omlaag gaat na het laten installeren van een goed alarm,
Ik leef in een rare wereld…
Vlekschurft
Nou ja… ok. Een griepje. Maar ja, een griepje kan voor mij nog best vervelend uitpakken, doordat ik geen milt meer heb, als gevolg van eh… mijn tour of duty in Vietnam. Of zoiets.
Je milt is -op zijn minst voor een deel- verantwoordelijk voor je weerstand. Doordat ik in 2002 een miltruptuur heb opgelopen, moet ik nu wel iets beter opletten bij griep en met name als daar koorts bij komt kijken.
Goed. Mijn huisarts heeft me meerdere keren op mijn sodemieter gegeven, omdat ik te laks ermee omging en naar zijn praktijk kwam, als ik weer eens last van de griep had. Zijn advies was namelijk om direct naar het ziekenhuis te gaan, om bloed te laten prikken.
Eerverleden week was het weer zover. De griep, of één van de vele varianten daarop, waarde weer rond en ik heb hem feilloos opgepikt en lag weer zwetend van de koorts op bed.
Dus ik ben naar (een dependance van) het ziekenhuis gegaan met de melding dat ik bloed wilde laten prikken. De boodschap van de dame achter de balie van de betreffende afdeling, stemde mij alles behalve hoopvol. “U hebt een formulier nodig om bloed te kunnen laten prikken. Wij kunnen u nu niet helpen. U moet terug naar de huisarts voor het formulier.” En ik maar denken dat er in een ziekenhuis geen ambtenaren werken…
Helaas. Nu was het altijd zo, dat ik doordeweeks tussen 8 en 9 uur ’s morgens op het inloopspreekuur kon komen. Echter is het sinds 1 januari 2015 zo, dat het inloopspreekuur afgeschaft is en een ieder dus gewoon een afspraak moet maken.
Ik zag de bui al hangen. En zou dus alsnog een afspraak moeten maken met weer de nodige vertraging tot gevolg.
Maar wat schetst mijn verbazing? Er is tegenwoordig ook op de praktijk een analyse apparaat aanwezig, waarmee de waarden van de afweerstoffen gemeten kunnen worden.
Gelukkig zag de assistente mijn frustratie en wist ze mij zelf tussen de wachtende patiënten door te helpen door bloed te prikken en het te analyseren.
Eind goed, al goed dus. De waarden in mijn bloed waren alleen wel weer slecht, waardoor ik nog anderhalve week in mijn bed kon liggen. Maar de nodige antibiotica hebben ervoor gezorgd, dat uiteindelijk alles weer goed is gekomen.
Gelukkig Nieuwjaar!
Happy New Year!
Het afscheid
Zondag 23 november 2014 is mijn vader overleden. Nadat ik de hele middag samen met Cindy en Majella bij... Lees verder →
:(
Ik was al een paar weken niet meer bij mijn vader geweest. Drukte thuis, stukje zelfbescherming… Wie zal het zeggen? Vrijdag werd ik gebeld door mijn zus. Zij vertelde me dat mijn pa een longontsteking had opgelopen en hij er zo mogelijk nog slechter aan toe was dan voorheen.
Vrijdagavond heb ik nog verschillende keren gebeld naar het tehuis waar hij zat. Ik kreeg niemand aan de telefoon. Zaterdag er naartoe dan maar. Zaterdag was alleen ook het feest van de Goedheilig Man bij mij op het werk. Faris keek er al weken naar uit, dus ik wilde hem dit niet ontnemen. Dus zaterdag eerst maar naar het werk.
Sinterklaas wordt duidelijk ook een dagje ouder, want het gaat allemaal niet meer zo snel. Poeh hé, wat duurde dat allemaal lang… Maar goed, toen eenmaal een uur of 3 later de buit binnen was voor Faris en hij weer helemaal gelukkig was met al het moois dat hij had gekregen, konden we naar huis en ik kon direct richting Den Haag.
Je zag er nog slechter uit dan ik me had kunnen voorstellen en lag erg te gorgelen als gevolg van de longontsteking die je had opgelopen. Het was duidelijk de laatste fase die je was ingegaan. Je slikreflex was zo goed als weg, je kreeg het slijm ook niet opgehoest. Het was echt een rot gezicht en -gehoor. De verpleegkundigen kwamen je Morfine geven, want een simpele Paracetamol was niet langer toereikend.
Ik heb nog een paar uurtjes bij je gezeten en tegen je aan zitten praten. Toen ben ik met een enorm k*tgevoel naar huis gegaan.
Vroeg
Vanochtend vroeg wakker, want gisteravond ben ik voor de verandering eens op tijd mijn bed ingegaan. Dat was een welkome afwisseling, merk ik.
Ik voel het, dit wordt een lekker dagje!
Goedemorgen!
Tia Maria
Vandaag zou je 69 jaar geworden zijn. Helaas heb je het niet gehaald.
We denken aan je.
8 jaar getrouwd!
Afgelopen zaterdag was ik alweer 8 jaar getrouwd met de mooiste vrouw van Nederland en omstreken. Rachida, ik houd van je!
8 Jaar!
Vaderdag 2014
Vandaag is het de hele dag Vaderdag. Ik ben ook vader, alleen zit mijn nageslacht bij mijn schoonmoeder. Ik haal hem zo meteen op, dan kunnen we met het gezinnetje naar de dierentuin. We moeten toch een keer dat abonnement eruit halen.
Eigenlijk had ik me voorgenomen om vandaag weer naar Den Haag af te reizen, maar ja.. weer dat kolere-eind rijden om daar naar een slapende vader te gaan zitten kijken, dat zie ik ook niet echt zitten.
Ik bel zo meteen wel even.
Oh ja, Vaderdag. Ik verwacht eigenlijk ook nog wel een kado van Faris te krijgen. Eens kijken of -en zo ja- wat hij nu weer voor iets moois geknutseld heeft. 🙂
Goed, moeder de vrouw is klaar met douchen, ik ga maar eens een kop koffie voor haar maken (zelfs al is het vandaag Vaderdag). 😉