Vandaag zijn Rachida, Asmaa en Faris teruggekomen uit België. Ik ben blij dat ze weer terug zijn. Gisteren ben ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt over wat er allemaal met je kind kan gebeuren en dat je je zegeningen mag tellen. Het programma dat ik gezien heb. heet Wonderkinderen. Hoewel ik denk niet negatief of minderwaardig te denken over onze gehandicapte medemens, werd ik wel geraakt door deze aflevering. Ik hoop maar dat het voor meer mensen geldt.
Voor wat betreft het bruggetje hier naartoe, Faris wil nog wel eens druk zijn. En soms heb ik echt de neiging hem achter het welbekende behang te plakken. Vandaag begin ik opnieuw.